Co to jest wada postawy?
Wadą postawy nazywamy deformacje w obrębie narządu ruchu, zmiany wyprostnej, swobodnej postawy ciała odbiegające od ukształtowania prawidłowego dla danego wieku, płci, budowy i rasy.
Najczęściej występujące wady postawy ciała to:
- plecy okrągłe,
- plecy wklęsłe,
- plecy okrągło-wklęsłe,
- plecy płaskie,
- kolana szpotawe,
- kolana koślawe,
- stopa płasko-koślawa,
- postawa skoliotyczna/skolioza.
Czy wada postawy jest izolowana?
Rzadko kiedy mamy do czynienia z jedną izolowaną wadą postawy, zazwyczaj współistnieją one ze sobą. W przypadku zaobserwowania nieprawidłowości w postawie naszego dziecka niezbędne jest wdrożenie ćwiczeń korekcyjnych ukierunkowanych na konkretną wadę, indywidualnie do potrzeb i możliwości ćwiczącego. Uzupełnieniem terapii jest nauka autokorekcji tak, aby pacjent potrafił sam skorygować swoją postawę, możliwie jak najdłużej w ciągu dnia. Początkowo jest to bardzo trudne ze względu na zaburzony schemat ciała i czucie głębokie, spowodowane nawykiem nieprawidłowej postawy. Niezwykle ważna jest wczesna interwencja i rozpoczęcie postępowania terapeutycznego zanim wada zostanie utrwalona, a pewne kompensacje niemożliwe do korekcji.
Jak nauczyć dziecko autokorekcji i utrzymania prawidłowej postawy ciała?
Nauka przyjmowania skorygowanej postawy ciała jest niezbędnym elementem w procesie korygowania wad postawy. Aby to zrobić pacjent musi mieć świadomość istniejącej wady i zagrożeń, jakie może ona przynieść w dalszym czasie. Początkowo jest to trudne ze względu na utrwalony w mózgu wzorzec nieprawidłowej postawy, który traktowany jest jako normalny. Aby to zmienić stosowane są ćwiczenia oparte na reedukacji nerwowo-mięśniowej i poprawie czucia głębokiego, które polepszają świadomość własnego ciała. Zastosowanie sprzętu stanowiącego niestabilne podłoże w postaci poduszek sensomotorycznych, piłek czy balanserów równowagi dodatkowo pobudzi szare komórki. Do nauki przyjęcia prawidłowej postawy ciała możemy wykorzystać lustro i kontrolę wzrokową pacjenta stanowiące sprzężenie zwrotne, dzięki czemu łatwiej jest osiągnąć korekcję. Dążymy do tego, aby pacjent wyrobił u siebie nawyk prawidłowej postawy ciała, na co dzień bez względu na zaistniałą sytuację czy warunki środowiskowe, automatyzując z czasem jej obraz w mózgu.
